Okulsuzluğun birden fazla türü var. Her türlüsünün de kendine has hikâyesi, tekilliği var. Bir tercih olarak okulsuzluk, çocukların ve ebevenlerin “öğrenme” deneyimini okul, öğretmen ve ders gibi eğitim yöntem ve araçları olmaksızın sürdürdükleri bir deneyimi tarif ediyor. Yine de bu özel deneyim yalnızca okula ve eğitime bir tepki olarak değil, daha ziyade içkin bir sevgi ve etkin bir hal olarak da yaşanabiliyor. 

İşte bu söyleşide, okulsuzluğu böyle yaşayan bir ailenin deneyimleri üzerine konuşacağız. İki çocuklarıyla birlikte Hira İrem Çetintaş ve Cem Çetintaş’ın hikayelerine kulak vereceğiz. Acaba böyle bir hayatı hem kendileri hem de çocuklar nasıl deneyimliyorlar? Bu türden bir okulsuzluğun koşulları, kaynakları nelerdir yahut çocukların iyiliği ve gelişimi açısından neler sunmaktadır? Bu deneyimde ebeveynlerin ve çocukların özel bazı ihtiyaçları ortaya çıkıyorsa, bunlar neler olabilir ve bu yaşam nelerle nasıl desteklenebilir? Bununla birlikte, hayatlarında okul olan ebeveyn ve çocuklar, böylesi bir deneyimden ne gibi ilhamlar alabilir, nasıl faydalanabilirler? 

Bu ve benzer sorular eşliğinde, deneyimden süzülen hikâyeleri doğrudan dinleyeceğiz. Böylesi bir deneyimin çocuklarla etik yaşam açısından ne gibi açılımlarının olduğu üzerine de birlikte düşünme şansımız olacak. 

Yaklaşık bir buçuk saat sürecek ve iki bölümden oluşacak söyleşinin ilk kısmında Hira İrem Çetintaş ve Cem Çetintaş’la Onur Eylül Kara söyleşi yapacaklar. İkinci kısım ise katılımcıların paylaşmak istediklerine, sorularına ve yorumlarına ayrılacak.

Etkinliğimiz ücretsizdir. Kayıt olmanız gerekmez. Söyleşimizin Zoom bağlantısını başlangıç saatinden 10 dakika önce “Artı Alan Postası” WhatsApp grubundan paylaşacağız. Grup katılımınıza açıktır.

24 Şubat Pazartesi, saat 20.00’de görüşmek üzere!